เป็นสองบิ๊กแมทประจำสัปดาห์ของ พรีเมียร์ลีก อังกฤษ ที่มีความเหมือนกันดีครับ สำหรับบิ๊กแมทแดงเดือด ลิเวอร์พูล – แมนฯยูไนเต็ด และบิ๊กแมทประจำลอนดอน หรือเรียกว่าลอดดอนดาบี้แมท อาร์เซน่อล – สเปอร์ คือผลการแข่งขันออกมาเป็นทีมเจ้าบ้านเอาชนะได้ทั้งคู่ (ลิเวอร์พูล และ อาร์เซน่อล) แถมสกอร์ที่ออกมาก็เหมือนกันด้วย คือมีประตูโทนประตูเกิดขึ้น จบลงที่ 1-0 ทั้งสองคู่ ทั้งประตูที่เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นในช่วงครึ่งแรกต้นๆเกมเหมือนกัน แล้วก็เป็นกองหน้าของทั้งสองฝ่ายที่ทำประตูได้ ของลิเวอ์พูลเป็น สเตอร์ริดจ์ อาร์เซน่อลเป็ชิรูด์ ต่างกันหน่อยตรงที่ลิเวอร์พูลทำประตูได้เร็วมากคือนาทีที่ 3 ส่วนอาร์เซน่อลน่าจะประมาณนาทีที่ 22 ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ

แต่ก็ยังถือว่าอยู่ในช่วงต้นเกมส์เหมือนกัน และเป็นครึ่งแรกเหมือนกัน ที่เหมือนไปกว่านั้นคือกุนซือของทีมผู้แพ้ทั้งสองทีมทั้ง แมนฯยูไนเต็ด และสเปอร์ ออกมาแสดงความพึงพอใจหลังเกมกับผลงานของลูกทีม และคิดว่าลูกทีมของตนเองทำผลงานได้ดีที่สุดแล้ว กระนั้นที่เหมือนกันอีกแน่ๆเลยก็คือ ความเหมือนของกองเชียร์ทีมผู้แพ้ และผู้ชนะของทั้งสองบิ๊ก กองเชียร์ของสองทีมผู้ชนะ ลิเวอร์พูล และอาร์เซน่อลย่อมมีความสุข ดีใจกับผลการแข่งขันที่ออกมา ส่วนกองเชียร์ผู้แพ้ของทีม แมนฯยูไนเต็ด และสเปอร์ ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่จะรู้สึกผิดหวังกับผลการแข่งขันที่ออกมา แต่ก็นั่นแหละครับนี่คือฟุตบอล เกมการแข่งขันที่เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกของคนที่ไม่ใช่แค่นักเตะในสนามเท่านั้น

ทว่ารวมถึงกองเชียร์ ผู้สนับสนุน ผู้ยืนอยู่เคียงข้างทีมที่ตนเองรัก กล่าวไปอาจดูเหมือนว่าความรู้สึกของทีมผู้แพ้ ทั้งสองทีมจากสองบิ๊กแมทอาจดูเลวร้ายมาก แต่เปล่าเลยครับ มันคือความรู้สึกที่ผมมองว่าเป็นความผิดหวังที่ทำให้พวกเขารู้ว่าวันข้างหน้าพวกเขายังมีหวังที่จะชนะ และสมหวังกับผลการแข่งขันซะมากกว่า ในขณะที่ทีมผู้ชนะนั้นซึ่งวันนี้รู้สึกดีใจสมหวังกับผลการแข่งขัน แต่พวกเขาก็รู้ดีแก่ใจว่าวันนึงพวเขาก็อาจต้องเจอกับความผิดหวังเช่นกัน ฉะนั้นคงไม่มีอะไรทิ้งท้ายเป็นบทสรุปให้กับสองบิ๊กแมทที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้นอกเสียจากคำว่า ฟุตบอลทำให้รู้แพ้ รู้ชนะ และรู้อภัยครับ

พรีเมียร์ลีก, ลิเวอร์พูล, อาร์เซน่อล